Ostatnio trochę przybliżyłam Wam jak przetwarzana jest czarna herbata i jakie ma zdrowotne właściwości. Ale jak już wspominałam, czarna herbata to temat rzeka, dlatego dzisiaj do niej wracamy.
Najpopularniejsze gatunki czarnej herbaty – moje top 5:
Absolutnie ciężko było i wybrać tylko kilka rodzajów, tak, żeby nie robić z tego wpisu encyklopedii. Więc drogą selekcji wybrałam te, które według mnie są najpopularniejsze i wypada je znać.
Assam – nazwana po regionie w którym rośnie, czyli Assam w Indiach. Jest odważna, rześka i słodka. Herbaty z Assam są często używane jako baza dla angielskiej herbaty śniadaniowej. Świetnie pasuje do mleka czy cukru. Na rynku możemy znaleźć herbaty Assam zrobione z całych liści, łamane i tzw. CTC – co oznacza ich metodę obróbki – Crush, Tear, Curl, co oznacza, że podczas przetwarzania liście trafiają do maszyny, która rozrywa je i zwija w małe granulki.
Keemun – to czarna herbata z prowincji Anhui we wschodnich Chinach. Panuje tam bardzo specyficzny klimat, wysoka wilgotność powietrza sprzyja wysokogatunkowych herbatom. Wysokiej jakości herbaty Keemun są ulubionym napojem herbacianych koneserów i są znane ze swoich charakterystycznych aromatów i smaków, które są często określane jako gładkie, winne (wino-podobne), owocowe, kwiatowe, sosnowe i podobne do tytoniu.
Ceylon – rośnie na Sri Lance, państwie znajdującym się w Azji Południowej. Klimat jaki tam występuje sprzyja wzrostowi herbaty. Obecnie na Sri Lace Ceylon uprawia się w siedmiu regionach: Kandy, Nuwara Eliya, Uda Pussellawa, Uva, Dimbula, Sabaragamuwa, Ruhuna, a dodatkowo każdy region ma swoje własne ogrody herbaciane, które produkują herbaty o różnych właściwościach i charakterze. Z racji klimatu zbiory herbat są na Sri Lance prowadzone cały rok i mimo tego, że większość herbat tam zebranych to herbaty czarne to mogą one bardzo różnić się od siebie w smaku, w zależności od dokładnego miejsca pochodzenia. Np., Liście herbaty Ceylon Dimbula mają ciemnobrązowy kolor, otrzymuje się z nich napar o złocistym, czerwonym kolorze i świeżym smaku, za to Ceylon Nuwara Eliya charakteryzuje się złocistym kolorem naparu i bardzo delikatnym smakiem.
Yunnan – herbata pochodząca z chińskiej prowincji o tej samej nazwie, która w sumie bardzo dobrze znana jest też z herbat fermentowanych czyli Pu-Erh. Jest jedna z najbardziej popularnych herbat na świecie, łatwo rozpoznać ją po wyglądzie a to głównie ze względu na tzw. tipsy czyli młode pąki, które mają charakterystyczny złotawy kolor. Odmiana Golden Yunnan zawiera ich najwięcej. W smaku herbaty te są bardzo charakterystyczne. Dają lekko słodkawy napar, w którym można wyczuć posmak dymu.
Darjeeling – herbata czarna, pochodząca z Indii z regionu o takiej samej nazwie. Darjeeling to odmiana Camelia sinensis var. sinensis, czyli tej o mniejszych listkach. Oficjalne dane podają, że nie wszystkie herbaty z tego regionu mogą nosić tą dumna nazwę. Problem polega na tym, że rynek pełen jest podróbek Darjeelinga, dlatego możemy kupić go w praktycznie każdym sklepie. Herbaty te są wyjątkowe w smaku i charakteryzuje je winny aromat. Darjeelingi zbierane są podczas czterech zbiorów: First Flash, Second Flash, – te wcześniejsze zbory dają nam inne, bardziej kwiatowe aromaty liści, za to Third Flash oraz czwarty zbiór w sezonie monsunowym – te zbiory dają ciemniejszy napar i bardziej wyrazisty winny aromat.
Dobra, znacie już kilka podstawowych rodzajów czarnej herbaty, ale jeżeli chcecie być prawdziwymi herbacianymi ekspertami, musimy teraz poruszyć kwestię oceny jakości liści herbaty. Zacznijmy od podstaw. Klasyfikacja herbaty opiera się na wielkości liścia i rodzajach liści zawartych w herbacie. Chociaż wielkość liścia jest ważnym czynnikiem jakości, sama w sobie nie jest gwarancją jakości.
Najczęściej spotykane określenia czarnej herbaty to:
- P– Pekoe, oznacza herbatę składająca się z pączka oraz pierwszego i drugiego listka z góry
- OP– Orange Pekoe – susz składa się z długich, spiczastych liści, większych niż w FOP, prawie w ogóle nie zawiera tipsów
- FOP – Flowery Orange Pekoe – susz herbaciany składa się z pierwszego liścia pędu i końcowego pąka, listki sa młode i miękkie
- GFBOP– Golden Flowery Broken Orange Pekoe – susz o łamanych długich liściach oraz krótszych i nieco grubszych, napar złocisty
- GBOP– Golden Broken Orange Pekoe – susz zawiera łamane długie i grube liście
- TGBOP– Tippy Golden Broken Orange Pekoe – susz z łamanych długich i grubych liści wzbogaconych młodymi pączkami
- TGFBOP– Tippy Golden Flowery Broken Orange Pekoe – wysokiej jakości susz z najmłodszych pędów oraz łamanych długich i grubych liści
- BOP– Broken Orange Pekoe – susz z łamanych i grubych liści
- TGBOP– Tippy Golden Broken Orange Pekoe – susz z łamanych długich i grubych liści wzbogaconych młodymi pączkami
- BPS– Broken Pekoe Souchong – susz zawiera łamane grube liście wraz ze zwiniętymi podłużnie dużymi liśćmi o nieregularnych wielkościach.
Uff…Znając te określenia, będziecie mogli posługiwać się geekowym językiem fanów herbaty ;-)
Powodzenia w herbacianym świecie!
Dodaj komentarz